Zondag 29 oktober
Maar huh, het is toch nog maar 2017? Ja, maar om eerlijk te zijn is dat sportief gezien een dramatisch jaar! Sportief hee! Want op persoonlijk vlak is het, met de geboorte van zoon Sep en alles wat daarna kwam, misschien wel het mooiste jaar ooit…
Maar sportief gezien is 2017 een jaar om snel te vergeten. Daarom is het ook zo stil op deze website. Ik heb niet zoveel te melden… Nee, 2017 is het jaar van de blessure. Een blessure die dusdanig heftig is dat ik nu al een aantal weken geen meter gelopen heb. Iedere meter die ik namelijk liep zorgde ervoor dat ik verder afgleed in fysieke malaise. Een glijvlucht die eind maart (of eigenlijk vorig jaar zomer al) werd ingezet en die ervoor zorgde dat eerst eens een training werd geskipt, toen de fysio werd bezocht, vervolgens wedstrijden werden geannuleerd en als klap op de vuurpijl er dus toe heeft geleid dat ik momenteel geen meter loop.
Manueel, fysio en sinds kort osteopaat zijn de specialisten die proberen het probleem te verhelpen, maar ondanks alle (goedbedoelde) inspanningen ben ik nog een meter opgeschoten. Het probleem in het onderbeen, om precies te zijn aan de peroneus verergert eigenlijk alleen maar. Zelfs bij gehele rust. Op een willekeurige donderdagochtend uit bed stappen en een (vergeef me voor het taalgebruik) zere poot hebben dan ben je er wel echt klaar mee.
Waar komt die ellende toch vandaan?
De osteopaat waar ik sinds augustus in behandeling ben begon een paar weken geleden over een orthopeed. ‘Als ik jou was zou ik maar eens op zoek gaan naar een orthopeed gespecialiseerd in lopers, want ik ben bang dat ik dit ook niet opgelost krijg’. De osteopaat doet goed werk. Mobiliseert mijn vastzittende rug en bekken, maar dat onderbeen dat lijkt een geval op zich te zijn. Niet iets voor hem, meer iets voor een orthopeed.
Dus Google wordt mijn tweede vriend en medische medesporters Thomas en Martine dienen als vraagbaak. Dr. Heijboer is de specialist, gezeteld in het Erasmus MC, die boven komt drijven. Een man met een naam en faam binnen de (top)sportwereld om ‘u’ tegen te zeggen, maar helaas ook niet meer de jongste… Als ik bel om inlichtingen in te winnen is hij net begonnen aan zijn welverdiende pensioen en komt dr. de Vos naar voren. Sportarts en tevens staflid orthopedie. Dat moet hem worden!
De verwijzing is inmiddels via de huisarts de deur uit en binnen een week of twee hoop ik bij de Vos terecht te kunnen. Echo, foto’s, MRI kom maar op met die onderzoeken en vooral kom maar door met die oplossing!
Want ondanks dat ik op dit moment verder af ben van de loopsport dan ooit, heb ik een raar soort motivatie om er weer keihard tegenaan te gaan. Om van 2018 een topjaar te maken, met hopelijk die langgekoesterde UTMB-finish.
Want ja, ik sta met 2-0 achter, maar gewonnen geef ik me nog niet!
Wellicht is dat ook wel het resultaat van een loopluwe periode. De eerste sinds de start in 2009. Eigenlijk een hele verhelderende loopluwe periode. Niets moet, alles mag, ik zit weer regelmatig te vissen (oude liefde roest niet), ga op zaterdag op pad met vrouw en kind en zit met enige regelmaat op de racefiets. En die racefiets wil ik deze winter (zo lang ik niet kan lopen) ook maar intensief blijven gebruiken. Mooie hobby!
Maar sportief gezien is 2017 een jaar om snel te vergeten. Daarom is het ook zo stil op deze website. Ik heb niet zoveel te melden… Nee, 2017 is het jaar van de blessure. Een blessure die dusdanig heftig is dat ik nu al een aantal weken geen meter gelopen heb. Iedere meter die ik namelijk liep zorgde ervoor dat ik verder afgleed in fysieke malaise. Een glijvlucht die eind maart (of eigenlijk vorig jaar zomer al) werd ingezet en die ervoor zorgde dat eerst eens een training werd geskipt, toen de fysio werd bezocht, vervolgens wedstrijden werden geannuleerd en als klap op de vuurpijl er dus toe heeft geleid dat ik momenteel geen meter loop.
Manueel, fysio en sinds kort osteopaat zijn de specialisten die proberen het probleem te verhelpen, maar ondanks alle (goedbedoelde) inspanningen ben ik nog een meter opgeschoten. Het probleem in het onderbeen, om precies te zijn aan de peroneus verergert eigenlijk alleen maar. Zelfs bij gehele rust. Op een willekeurige donderdagochtend uit bed stappen en een (vergeef me voor het taalgebruik) zere poot hebben dan ben je er wel echt klaar mee.
Waar komt die ellende toch vandaan?
De osteopaat waar ik sinds augustus in behandeling ben begon een paar weken geleden over een orthopeed. ‘Als ik jou was zou ik maar eens op zoek gaan naar een orthopeed gespecialiseerd in lopers, want ik ben bang dat ik dit ook niet opgelost krijg’. De osteopaat doet goed werk. Mobiliseert mijn vastzittende rug en bekken, maar dat onderbeen dat lijkt een geval op zich te zijn. Niet iets voor hem, meer iets voor een orthopeed.
Dus Google wordt mijn tweede vriend en medische medesporters Thomas en Martine dienen als vraagbaak. Dr. Heijboer is de specialist, gezeteld in het Erasmus MC, die boven komt drijven. Een man met een naam en faam binnen de (top)sportwereld om ‘u’ tegen te zeggen, maar helaas ook niet meer de jongste… Als ik bel om inlichtingen in te winnen is hij net begonnen aan zijn welverdiende pensioen en komt dr. de Vos naar voren. Sportarts en tevens staflid orthopedie. Dat moet hem worden!
De verwijzing is inmiddels via de huisarts de deur uit en binnen een week of twee hoop ik bij de Vos terecht te kunnen. Echo, foto’s, MRI kom maar op met die onderzoeken en vooral kom maar door met die oplossing!
Want ondanks dat ik op dit moment verder af ben van de loopsport dan ooit, heb ik een raar soort motivatie om er weer keihard tegenaan te gaan. Om van 2018 een topjaar te maken, met hopelijk die langgekoesterde UTMB-finish.
Want ja, ik sta met 2-0 achter, maar gewonnen geef ik me nog niet!
Wellicht is dat ook wel het resultaat van een loopluwe periode. De eerste sinds de start in 2009. Eigenlijk een hele verhelderende loopluwe periode. Niets moet, alles mag, ik zit weer regelmatig te vissen (oude liefde roest niet), ga op zaterdag op pad met vrouw en kind en zit met enige regelmaat op de racefiets. En die racefiets wil ik deze winter (zo lang ik niet kan lopen) ook maar intensief blijven gebruiken. Mooie hobby!
Maar lopen is eigenlijk wat ik echt wil… En dat gaat lukken! In 2017 of 2018, we zien het wel.